Σκέψεις φίλων

Gussy

Η μουτζα της 28ης

Σιγουρα γινεται μπολικη συζητηση τις τελευταιες μερες, σχετικα με τη φωτογραφια με το παιδι που στελνει μια ομορφη μουτζα προς την πλευρα των επισημων κατα τη διαρκεια της παρελασης της 28ης Οκτωβριου. Οι περισσοτεροι δειχνουν διχασμενοι για το αν ηταν σωστο αυτο η οχι, κατι που ειναι απολυτως φυσικο, δεδομενου του εντονου συμβολισμου που φερει η πραξη αυτη λογω των ημερων. Αυτο που με εκνευριζει ομως ειναι πως υπαρχουν πολλοι που το θεωρουν μεγαλη ασεβεια προς τον θεσμο της παρελασης και την 28η του '40 πιο συγκεκριμενα.

Κατ' αρχας, ποιος ειναι ο λογος να υπαρχουν επισημοι σε καποιο σημειο της παρελασης τους οποιους οι μαθητης οφειλουν να χαιρετουν? Προς τιμην τους γινεται η παρελαση? Μηπως θα ηταν πιο σωστο οι μαθητες να χαιρετουν καποιο αγαλμα Αγνωστου Στρατιωτη? Οσο ψηλη θεση κι αν κατεχει ο επισημος, η παρελαση υποτειθεται πως γινεται για να τιμησουμε το παρελθον, οποτε κανενας μαθητης δεν ειναι υποχρεωμενος να του αποδιδει τιμη.

Αυτα πανω στο θεμα της 'ασεβειας', ειμαι σιγουρος παντως πως η μουτζα δεν απευθυνοταν στους 'επισημους' που βρισκονταν εκει την στιγμη εκεινη, αλλα προς τη διοικηση γενικοτερα. Κρινοντας λοιπον απο την ενταση που πηρε το θεμα, μπορει κανεις να την αποκαλεσει μια πολυ ευστοχη χειρονομια.

Angella

 ΘΕΛΩ ΝΑ ΑΛΛΑΞΩ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Εννοείται ότι ένα απο τα ομορφότερα πράγματα στον κόσμο ειναι να πραγματοποιήσεις τα ονειρά σου και εννοείται ότι πρέπει να προσπαθήσεις γ'αυτά .Φέτος λοιπόν άρχισα να αρναρωτιέμαι αν σε κάποια όνειρα πρέπει να πατήσουμε pause .Ρωτάω λοιπόν κάθε έφηβο ,αμα θέλουν να φύγουν στο εξωτερικό για να βρούν δουλειά? ή γιατί απλός είναι ένα απο τα όνειρα τους να βγούν έξω?Απαντάω λοιπόν σε όσους λένε "είναι το όνειρο μου απλά"
Κάποιοι θυσιάστικαν για να είσαι εσύ ελεύθερος να κάνεις όνειρα ,δεν θεωρείς άδικο να φύγεις και να είσαι ευτιχισμένος ΕΣΥ και οι άλλοι να θυσιάζουν τα όνειρα τους για να πολεμάνε να αλλάξουν την κοινωνία??! Δεν πιστεύω ότι έχουμε φτάσει στον πάτο .Πάτος για εμένα είναι να πεινάμε ΟΛΟΙ μας ,γ'αυτο και πιστεύω οτι πρέπει να θυσιάσουμε τα ονειρά μας να δείξουμε θάρρος και να αφήσουμε τους εγωισμούς για να αλλάξουμε αντιλήψεις. Ξερω ότι κάποιοι απο σας θα πούνε "μα αν πεινάσουμε γιατί να μείνουμε εδω?" Η απάντηση μου σε αυτο ειναι οτι σας καταλαβαίνω αυτόν που θα φύγει αλλα αν απο τωρα αυτην την στιγμη που το διαβασεται μάθεται να κοιτάτε τον διπλανό και μην είστε παρτάκιδες ,πιστεύω πραγματικά οτι θα σωθούμε απο την κρίση(κυρίως ηθικών αξιών)....γ'αυτο λοιπον δίνω τις δικές μου προτάσεις για να αλλάξουμε τον κόσμο αφού οι πολιτικοί μας δεν πρόκειτα να το κανουν:

• μάθε να βλέπεις τον κόσμο να τον αγγαλιάζεις να τον ακούς πχ. βλέπεις ενα άτομο μόνο του γιατί δεν του προτίνεις να καθίσει μαζί με την παρεά σου? μπείτε στην θέση ενός ανθρώπου που στο μετρό όταν κλαίει δοκιμασε να τον κανεις να αισθανθεί καλυτερα  τι έχεις να χάσεις?!
• άλλαξε το σύστημα καταρχάς για να το αλλάξεις πρέπει να μάθεις πώς λειτουργεί μην το μάθεις μέσω των γονιών σου ή των φίλων σου διαβασε άρθρα και βγάλε τα δικά σου συμπεράσματα
• διάβασε ιστορία σε διαβεβαιώνω οτι το σχολείο σπάνια θα σου μάθει σωστή ιστορία τα βιβλία δεν είναι πάντα αντικειμενικά ,μαθε την ιστορία όλου του κόσμου αν μπορείς, για να μην κάνεις τα λάθοι που έκαναν οι παλιοί
• σταμάτα να πετάς ότι δεν χρειάζεσαι δωστα σε αυτους που έχουν ανάγκη μπορείς να δώσεις ρούχα ,λεφτά κ.α προσοχη! σιγουρέψου οτι θα δοθούν στα άτομα αυτα ,το να βοηθάς δεν ειναι ελεημοσύνη
• δράσε βλεπεις ενα λαθος ενος πολίτη παρε θέση χωρίς να νευριάσεις πόνταρε στο συναίσθημα αα και κατι ακόμα οταν σου λενε κάτι σκεψου το δες τα θετικα και τα αρνητικα μην πιστεύεις οτι σου λένε(=οι πολιτικοί) αλλα μην ξεχνας ΠΟΤΕ οτι για να την αλλαγή χρειάζεται να πιστεύουμε στην καλή πρόθεση του άλλου ,οπως κάνουν τα παιδία

• αποδέξου το διαφορετικό γινε προτότυπος μπαίνοντας σε οργανώσεις που ποντάρουν στην αλλαγή της ανθωπότητας πχ free hugs ,μην χλευάζεις όσους προσπαθούν να αλλάξουν την κοινωνία και σταματα επιτέλους να εισαι ρατσιστής( άμα καταλάβεις οτι είσαι θα δείς θα αρχίζεις να καλυτερεύεις ,εξάλου όλοι ήμαστε)

Τελειωνοντας θέλω να αναφέρω το άτομο που με έμπνευσε να γράψω αυτό το άρθρο τον Ζάν Πωλ Σάρτρ( αριστερός θεατρικός συγγραφέας) όπου είπε "είμαστε νεκροί χωρίς ενδιαφέρον" εννοώντας οτι ότι ο άνθρωπος δεν πρέπει να ειναι ατομιστής αλλα ούτε κομφορμιστής ,έχει χρέος στην κοινωνία και όποιος δεν κάνει το χρέος του καλύτερα να είναι νεκρός. Αυτο φυσικα θα ισχύει όταν φτάσουμε στον πάτο γ'αυτο όσο προλαβαίνουμε! Αν κατάφερα έστω και ένα άτομο να αγγίξω θα είμουν πολύ ευτυχισμένη
 

Ο Αγγελακας στην συναυλια του-Μια σφορδη φλογα που καιγεσαι!

     Υποθέτω ότι το σωστό θα ήταν να ευχαριστήσω τον μπαμπά μου ,γιατί άμα δεν ήταν αυτός να μου δώσει την ώθηση ίσως και να μην πήγαινα και καθόλου. Δεν ήξερα τι επρόκειτο να ακόυσω αλλά μιας και δηλώνω "δούλος της τέχνης" αποφάσησα να πάω.

     Στους επαναστατικούς και αντισυμβατικούς στοίχους του Αγγελάκα δεν έλειπε η ενέργεια ή το πάθος ούτε φυσικα απο την ερμηνία του. Σου δίνει την εντύπωση ότι καμία ξένη μουσική δεν μπορεί να φτάσει τους ρόκ ειρωνικούς στοίχους του. Εντελώς ανατριχιαστικοί σε σημείο που ιδρώνει και νευριάζεις. 'Ενας εξειδικευμενος θυμός ,μια οργή που παραδίνεσαι σε αυτήν και σε κατακτάει. Διεισδύει αργα στις φλέβες σου με αποτέλεσμα να θες να ξεφορτωθείς καθε πολιτικο που εκνευρίζει. 

    Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι το κοινό που έχει. Δεν θα μπορούσε να βρεί καλύτερους οπαδούς ,οχι οπαδούς που απλά τους άγγιζαν αυτά που έλεγε ή που τον θαύμαζαν δουλοπρεπως αλλά τους έκανε μανιακούς λατρες μιας νιρβανικής συνείδησης ,φίλους της δικής του κραιπαλης. Αυτο ακριβώς έμαθα στην συναυλία ,τι σημαίνει αγάπη για έναν καλλιτέχνη και αυτο που συμπερανα είναι οτι αυτή η αγάπη σημαίνει ανάγκη. 'Εχω ακούσει απο φίλους να λένε ότι αγαπανε τον καλλιτέχνη τώρα πια τους καταλαβαίνω ή καλύτερα καταλαβαίνω ποιοι αγαπάνε πραγματικά.Πόσοι μπορούν να πούν οτι μια συναυλία τους δίδαξε?!....οκ λέμε οτι ένα τραγούδι μπορεί να σου αλλάξει την ζωή αλλα απο πότε ακούστηκε μια συναυλια να σου διδάσκει κατι?! 

      Ποτέ δεν θα ξεχάσω την διπλανή μου μια τρελή φανατικη ροκού παθιασμενη ,να κουνιέται σύγκορμη και να φωνάζει "δώσε ρε Γιαννάρααα"...και εγώ απλώς συνχρονιζόμουν σε σημείο που παθιάστηκα. 'Ολα ήταν τόσο κεφάτα και ωραία και εύθυμα που σου ερχόνταν να βγάλεις τα παπούτσια σου και να χορέψεις σαν ινδιάνος πολεμιστής.'Οσο για τον Αγγελακα είχε τρομερή διάθεση και αρκετό γέλιο ,αφού όταν τελείωσε το πρόγραμμα ο κόσμος δεν έφευγε ,ζητώντας και αλλο ε τελικα ο Αγγελακας ξαναπαιξε(γελια!)....εμένα πάντως με επεισε!

«μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω                                 
και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
είμαι μικρός, πολύ μικρός για να τ' αλλάξω»

 « ποιος ζητά να χαμηλώσω τη φωνή μου κι αν του τ' αρνηθώ ποιος φταίει»

kapetan kapotas

 14 feb

O τίτλος ήταν πολύ μεηνστριμ οπότε έβαλα μια καμηλοπάρδαλη


Ε και σήμερα γιορτάζουν οι ερωτευμένοι. Εγώ έχω να πάω σε κάτι γενέθλια μιας φίλης βέβαια, αλλά ντάξει κλάην.

Αν και πολλοί κράζουν τη γιορτή, δε θα συμφωνήσω μαζί τους. Μπορεί μεν ο έρωτας να γιορτάζεται κάθε μέρα από τους ερωτευμένους, αλλά το να μην ορίσεις μια γιορτή, έστω και τυπική, γι'αυτόν θα ταν απαράδεκτο. Ο κόσμος πρέπει να το δει σα μια μέρα που μπορεί να πρωτοτυπήσει, να κάνει κάτι πρωτότυπο για την κοπέλα/το αγόρι του/της. Δε χρειάζονται χρήματα για να κάνεις κάτι όμορφο, μια φράση ή μια κίνηση πολλές φορές είναι παραπάνω από αρκετή(μη γίνουμε και θύματα του καπιταλισμού για τον έρωτα, ντροπή).

Οσοι βέβαια είναι απογοητευμένοι εκείνη τη μέρα μπορούν ελεύθερα να ξοδέψουν όσα χρήματα μπορούν για να γίνουν κωλοτρυπίδια γιατί ουσιαστικά κι έτσι τιμάτε τον έρωτα, έστω κι αν πολλοί δε μπορούν να καταλάβουν ότι κι η θλίψη είναι  ένα συναίσθημα που υπάρχει στον έρωτα είτε το θέλουμε είτε όχι. Η ημέρα του αγίου βαλεντίνου μπορεί να θεωρηθεί σα μέρα σαββατοκύριακου για τους/τις μόρτιδες/σες που γουστάρουν να γλεντάνε. Άρα δε πρέπει να την κράζουμε τη μέρα αυτή. Όλοι ψήνονται να ερωτευτούν κι ας  μη το παραδέχονται. Κανένας φυσικά δε θέλει να φάει χ εκείνη τη μέρα γιατί θα ταν καταστροφικό, αλλά δε θα πεθάνουμε κι όλας ε;

Οι πιο τυχεροί της υπόθεσης, φυσικά, είναι οι ομοφυλόφιλοι. Μπορούν ελεύθερα να γιορτάσουν τον έρωτά τους και επειδή είναι ομοφυλόφιλοι μπορούν να κάνουν εκπληκτικα πράγματα(μιας και έχουν σίγουρα πιο μεγάλη φαντασία απ'τους στρέητ).

Όλα αυτά γράφτηκαν για να καταλήξουμε στο εξής:"ΠΟΙΟΣ ΑΣΟΒΑΡΟΣ ΤΥΠΟΣ ΕΒΓΑΛΕ ΓΙΟΡΤΗ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ;". Στην τελική για να παντρευτείς θες και κουμπάρους. Άρα πέρα απ'τις μαλακίες περι αγίου βαλεντίνου η φιλία είναι το πιο σημαντικό απ'όλα. Μια κοπέλα μπορεί να σας πληγώσει, και να αξίζει να πληγωθείς για εκείνη αν είναι ένα αστέρι, αλλά οι φίλοι είναι αυτοί που θα μείνουν για πάντα δίπλα σας αν είναι όντως φίλοι.
Οπότε όσοι πληγωθήκατε σήμερα πηγαίντε και γλεντίστε με τους φίλους σας, δε χάθηκε κι ο κόσμος, υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές(όχι πάντα τόσο καλές) αλλά υπάρχουν. Βες  και κετσαπ